Σε μία δύσκολη συγκυρία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε όλο τον κόσμο, παρακoλουθούμε τους τελευταίους μήνες την εντατικοποιημένη προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να απαξιώσει περαιτέρω τον χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστήμιου, προσαρμόζοντάς το πλήρως στα μέτρα που επιβάλλουν οι γενικότερες κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αποκορύφωμα, ο πρόσφατος νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (4777/2021), ο οποίος μεταξύ άλλων προβλέπει τη σύμπραξη των υπουργείων Παιδείας και Δημόσιας Τάξης για τη δημιουργία αστυνομίας στα πανεπιστήμια, των λεγόμενων «μονάδων Ασφάλειας και Προστασίας». Ήδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία για τη συγκρότηση τέτοιων μονάδων σε μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας, οι οποίες με πρόσχημα την «τήρηση της τάξης εντός του ιδρύματος» θα αποτελέσουν τον κύριο μοχλό στην καταφανή παρακολούθηση των φοιτητών και τον ασφυκτικό έλεγχο στην κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση της ακαδημαικής κοινότητας. Άλλωστε, το γεγονός ότι οι Μονάδες Ασφάλειας θα χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό των ιδρυμάτων, με λεφτά που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για υλικοτεχνική υποστήριξη και υποδομές, δεν αφήνει περιθώρια για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης.
Στον ίδιο νόμο προβλέπονται η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η Τράπεζα Θεμάτων, οι οποίες ήδη εφαρμόστηκαν με αποτέλεσμα να αποκλειστούν χιλιάδες απόφοιτοι από τα πανεπιστήμια, στρώνοντας ταυτόχρονα το δρόμο για συγχωνεύσεις και κλείσιμο τμημάτων στις οποίες η μεγάλη πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας αντιδρά. Η στόχευση είναι διπλή: Αφενός, η παραπέρα εμπορευματοποίηση της παιδείας, ο αποκλεισμός των παιδιών των φτωχότερων λαικών στρωμάτων από την ανώτατη εκπάιδευση, αφετέρου ένα πανεπιστήμιο-παράρτημα επιχειρήσεων στο οποίο κάθε μορφή ελεύθερης φοιτητικής ζωής και δημιουργίας, φοιτητικού συνδικαλισμού, θα πνίγεται με στόχο απόφοιτους με λιγότερες εμπειρίες, λιγότερα ερεθίσματα, προσαρμοσμένους στις εκάστοτε ανάγκες των επιχειρήσεων.
Άλλωστε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εντάσσεται σε μία σειρά άλλες ενέργειες, όπως η εξίσωση τίτλων σπουδών ιδιωτικών κολλεγίων με πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, καθώς και ο νόμος 4823/21, ο οποίος βασίζεται στο νόμο 4547/18, και φέρνει την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών στα σχολεία ως μοχλό παραπέρα κατηγοριοποίησης των σχολείων, κακερματισμού της γνώσης και ασφυκτικού ελέγχου των εκπαιδευτικών, αφαιρώντας τους την όποια ελευθερία τους είχε απομείνει στο δύσκολο εκπαιδευτικό τους έργο. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που συγχωνεύονται τμήματα σχολείων εν μέσω πανδημίας.
Σε όλα τα παραπάνω αντιδρούν και αντιστέκονται η συντριπτική πλειοψηφία της μαθητικής, φοιτητικής και εκπαιδευτικής κοινότητας, τόσο στα σχολεία, όσο και στα πανεπιστήμια, μέσα από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και συλλόγους, με ανακοινώσεις τους, απεργίες, και άλλες κινητοποιήσεις, όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Ως Έλληνες του εξωτερικού που σπουδάσαμε στα ελληνικά πανεπιστήμια και γνωρίζουμε τώρα και το εκπαιδευτικό σύστημα της Γερμανίας, ως ερευνητές, ακαδημαϊκοί σε γερμανικά πανεπιστήμια, εκπαιδευτικοί σε σχολεία, γονείς που αγωνιούν για την κατάσταση του γερμανικού εκπαιδεύτικου συστήματος, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους φοιτητικούς συλλογους και τις κινήσεις των πανεπιστημιακών καθηγητών και ερευνητών που αντιτίθενται στη μετατροπή του πανεπιστήμιου σε ένα στείρο περιβάλλον, που αποκλείει την πρόσβαση σε ολοένα και περισσότερα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, προλειαίνοντας, αντίθετα, το έδαφος για την παραπέρα εισβολή επιχειρηματικών ομίλων.
Γνωρίζουμε τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στην οικονομική υπερδύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου παιδιά της εργατικής τάξης εμποδίζονται στην πρόσβασή τους στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αφού από την τρυφερή ηλικία των 10 ετών κατηγοριοποιούνται σε σχολεία που -κατά κανόνα- δεν οδηγούν σε αυτήν. Στα πανεπιστήμια, κάθε έννοια συνδικαλισμού έχει εξοβελιστεί, ενώ παράλληλα οι “νέοι” ερευνητές, διδακτορικοί και μεταδιδακτορικοί, στενάζουν υπό το βάρος των επισφαλών σχέσεων εργασίας, με συμβόλαια ενός έτους επί σειρά δεκαετιών, με απλήρωτη εργασία, και διαρκή αναζήτηση πόρων για την έρευνα τους.
Βλέποντας λοιπόν ξεκάθαρα που το πάνε από την Ελλάδα, έως την ισχυρή καπιταλιστική Γερμανία, ο Σύλλογός μας συντάσσεται στο πλευρό, φοιτητών, εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών στην Ελλάδα που αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης και αγωνίζονται για:
- πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία,
- έρευνα προς όφελος του λαού,
- σπουδές και δουλειά με αξιοπρέπεια,
- πανεπιστημιακούς συλλόγους ζωντανούς και ελεύθερους.
Ο Σύλλογός μας δεσμεύεται να διοργανώσει εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες στις οποίες να συζητηθούν τα θέματα αυτά, συγκριτικά σε Ελλάδα και Γερμανία, ώστε να αναπτυχθούν και οι σχέσεις των εκπαιδευτικών κινημάτων μεταξύ των δύο χωρών.